Vóór de invoering van de Gemeentelijke Administratieve Sancties (GAS) hadden de gemeenten de bevoegdheid om politieverordeningen uit te vaardigen, zeg maar lokale wetten om de openbare orde en rust te handhaven in de gemeente.

In die tijd konden de inbreuken op deze regels enkel via het parket en het gerecht bestraft worden. Deze minder ernstige misdrijven werden vaak niet vervolgd of werd de overtreding zonder gevolg geklasseerd. Dit leidde tot een gevolg van straffeloosheid bij de overtreder

Met de invoering van de gas-wetgeving kunnen de gemeenten voortaan zelf de lokale overlastproblemen aanpakken. Een  reeks administratieve bepalingen zijn daarom uit het Strafwetboek gehaald. De parketten worden hierdoor ontlast zodat die meer tijd en middelen kunnen inzetten tegen zwaardere criminaliteit